- حمزه تمیمی (حَ زَ)
ابن حبیب بن عماره ابوعماره التمیمی. یاقوت گوید: او امام و شیخ قراء و یکی از ائمۀ سبعه میباشد. به سال 80 هجری قمری متولد شد. قرائت را از اعمش و امام جعفر بن محمدالصادق و ابن ابی لیلی بگرفت و از حکم وعدی ثابت و حبیب بن ابی ثابت و طلحه بن مطرف روایت کرد. وی را راستی و پارسائی و پرهیزگاری بغایت بود. و پس از عاصم و اعمش امامت قرائت بوی رسید. حمزه امام و حجت و ثبت و پای بند بقرآن و بینا در فرائض و آگاه در عربیت و حافظحدیث و عابد، زاهد، خاشع و خدا را فرمانبردار و پارسا و بیمانند بود. ابوحنیفه وی را گفت: در دو چیز برما غالب شدی در این دو با تو ستیزه نکنیم: قرآن و فرائض. یحیی بن معین او را توثیق کرده و گفته است وی حسن الحدیث از ابی اسحاق باشد، یعنی ابن ابی لیلی و دیگران او را توثیق کرده اند و نسائی گفته وی را باکی نیست، اما آنچه از احمد بن حنبل و ابی بکر بن عیاش و یزید بن هارون عبدالرحمن بن مهدی و عبدالله بن ادریس و حمادبن زید آورده اند که اینان قرائت حمزه را ناخوش داشتند از آن روست که مد مفرط و سکت و اعتبار همزه در وقف و اماله و مانند این تکلفات داشت. حمزه در شهر خود حلوان عراق به سال 156 هجری قمری و گفته اند 158 هجری قمری درگذشت. وی را هفتادوشش سال بود. (از معجم الادباء)